درمان عفونت واژن + علت و علائم عفونت واژن + عکس

سیستم تولید مثل زنان یا همان واژن یکی از حساس ترین اندام های زنان است که علاوه بر محیط خارجی با محیط داخلی بدن نیز در ارتباط بوده و نیاز به مراقبتهای بسیار مهمی دارد. این بخش، بافتی حساس و پیچیده دارد که حفظ بهداشت آن نقشی حیاتی در سلامت کلی بدن ایفا می‌ کند. به‌هم‌ ریختن تعادل بهداشت ، میکروب و نحوه مراقبتها بسیار مهم بوده و بی توجهی به آن می تواند باعث ابتلا به بیماری ها و مشکلات زنان شود.

عفونت واژن چیست؟

عفونت واژن یا واژینیت، بیماری است که به التهاب و عفونت ناحیه واژن اشاره دارد. این اختلال یا بیماری ناشی از عوامل متعددی چون باکتری ها ، قارچ ها ، ویروس و حتی انگل ها می باشند. در بسیاری از موارد ناشی از عفونت واژن، زنان ممکن است با ترشحات غیرطبیعی، خارش، سوزش یا حتی بوی ناخوشایند واژن مواجه شوند که می‌ تواند نشانه ای از عدم تعادل طبیعی واژن باشد. عفونت واژن عمدتا می تواند زندگی روزمره افراد را دچار تداخل کرده و حتی در صورت عدم درمان باعث ابتلا به انواع بیماری ها و عوارض جدی تر از جمله عفونت رحم و سرطان نیز شود.

علت ابتلا به عفونت واژن

به طور کلی علت عفونت واژن را نمی‌ توان به یک عامل خاص محدود کرد ؛ از آنجایی واژن به‌ طور طبیعی دارای باکتری‌های مفیدی است که محیط اسیدی آن را حفظ می‌ کنند ؛ زمانی که این تعادل به هم می‌ خورد، باعث رشد بیش‌ از حد باکتری‌ های مضر یا قارچ‌ ها شده و بستر را برای رشد عفونت فراهم می کند. برخی از اصلی ترین علتهای ابتلا به عفونت واژن عبارت اند از:

• مصرف بی‌ رویه ، مداوم و خودسرانه از آنتی بیوتیک ها ، موجب نابودی باکتری‌ های مفید واژن و در نتیجه ابتلا به عفونت می‌ شود.
• شستن مکرر واژن با مواد شوینده قلیایی باعث به‌ هم‌ خوردن تعادل pH واژن می‌ شود.
• تغییرات هورمونی ناشی از بارداری، یائسگی یا مصرف قرص‌های ضدبارداری دیگر علتهای عفونت واژن به شمار می روند.
• پوشیدن لباس‌ های تنگ و مصنوعی که باعث ایجاد محیط مرطوب و گرم که مناسب رشد قارچ‌ ها است
• فعالیت جنسی محافظت‌ نشده و انتقال باکتری‌ ها یا انگل‌ ها از طریق شریک جنسی به واژن
• البته علت ابتلا به عفونت واژن ممکن است در مواردی به عوامل نادری همچون حساسیت به محصولات بهداشتی،
• استفاده از تامپون‌ های معطر یا حتی استرس شدید روانی نیز بازگردد. بنابراین عوامل متعددی باعث عفونت کردن واژن میشوند که تشخیص آن توسط پزشک و متخصص زنان امکان پذیر است.

عفونت واژن چه علائمی دارد؟

به طور کلی اصلی ترین علائم عفونت واژن ، بروز تغییرات و ناراحتی های واژن به شمار می رود. عفونت واژن دارای علائم است که یکی از شایعترین آنها ، خارش شدید ناحیه تناسلی است. البته که علائم عفونت واژن وابسته به نوع عفونت قارچی، باکتریایی یا انگلی متفاوت است و بیمار توانایی تشخیص آنها را نداشته و باید حتما به متخصص زنان مراجعه کند. برخی از اصلی ترین علائم عفونت واژَن زنان یا واژینیت عبارت اند از:

• خارش شدید به همراه سوزش داخل و خارج واژن
• خروج ترشحات عفونی یا غیر طبیعی از واژن
• دل درد
• بوی نامطبوع واژن
• درد هنگام رابطه
• قرمزی و التهاب واژن

چند نوع عفونت واژن داریم؟

عفونت واژن دارای انواع متفاوتی است که وابسته به علت بروز آنها متفاوت بوده و درمان آنها نیز متفاوت هستند. بنابراین همه عفونت های واژن یکسان نبوده و به دلایل متعددی قابل رخ دادن هستند.
بنابراین برخی اصلی ترین انواع عفونت واژن شامل موارد زیر هستند :

• عفونت واژن باکتریایی
• عفونت قارچی
• آتروفی واژینال (در یائسگی)

آیا عفونت واژن خطرناک است؟

بله بروز یک حالت غیر طبیعی و بیماری در ناحیه تناسلی و تولید مثل زنان بسیار خطرناک بوده و در صورت بی توجهی به شدت حاد خود می رسد. پخش شدن عفونت به رحم و لوله‌های فالوپ، که می‌ تواند منجر به بیماری التهابی لگن (PID) شود یکی از جدی ترین خطرات عفونت واژن و بی توجهی به درمان آن به شمار می رود. البته که عوارض و خطرات دیگر عفونت ناحیه تناسلی زنان شامل مواردی چون زایمان زودرس ، درد مزمن لگن ، درد ها زیر شکمی ، ابتلا به سرطان ، افزایش خطر ابتلا به hiv و سایر بیماری ها را به دنبال دارد.

دریافت نوبت معابنه با پر کردن فرم زیر 

درمان عفونت واژن

به طور کلی درمان عفونت واژن وابسته به نوع عفونت و شدت علائم، متفاوت است. درمان‌ های دارویی معمولاً با استفاده از داروهای ضد قارچ، آنتی‌بیوتیک‌ ها یا داروهای ضد انگل انجام می‌ شود که این شمال قرص و حتی کرم های آنتی بیوتیک است. از این رو باید گفت که برای به کارگیری عفونت واژن به هیچ عنوان اقدامات خود درمانی نکرده و برای تشخیص نوع و تجویز دارو حتما به پزشک و متخصص زنان مراجعه کنید. مترونیدازول ، کلوتریمازول ، میکونازول و فلوکونازول از اصلی ترین دارو های درمان عفونت واژن به شمار می روند که نحوه مصرف آنها باید حتما توسط پزشک تعیین شود.